Ο Μηνάς Χατζησάββας δεν πρόλαβε να γίνει ο Νίκος Καββαδίας .......

 Δευτέρα, 30 Νοέμβριος 2015 21:11 



Ο σπουδαίος ηθοποιός θα είχε τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην παράσταση που ετοιμάζει ο Θέμης Μουμουλίδης στο Θέατρο Badminton βασισμένη στη ζωή και το έργο του Νίκου Καββαδία με τον Θάνο Μικρούτσικο, τη Ρίτα Αντωνοπούλου και τον Κώστα Θωμαΐδη και άλλους ηθοποιούς. 
Είχε ξεκινήσει και τις πρόβες, όμως το βαρύ εγκεφαλικό που υπέστη ήταν ικανό να τον νικήσει, ύστερα από μία εβδομάδα νοσηλίας στην εντατική του "Ευαγγελισμού".
 Ο διακεκριμένος ηθοποιός έφυγε από κοντά μας για το πιο μακρινό του ταξίδι που δεν έχει επιστροφή.  
  Ο Μηνάς Χατζησάββας γεννήθηκε στη Αθήνα το 1948. Το 1969 τελείωσε τη Δραματική Σχολή Εθνικού Θεάτρου και είναι ιδρυτικό μέλος του Ελεύθερου θεάτρου (1970). Έχει πρωταγωνιστήσει σε πολλά θεατρικά, κινηματογραφικές ταινίες, αλλά και τηλεοπτικές σειρές.
 Εκτός από την καριέρα του ως ηθοποιός, ο Μηνάς Χατζησάββας εξέδωσε και τρεις συλλογές διηγημάτων «Σπέρμα», «Η Χαμένη», «Δύο Σταγόνες Βροχή».   Tο 1995 τιμήθηκε με το βραβείο σεναρίου στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για την ταινία «Η ζωή ενάμισυ χιλιάρικο».   
Σε συνέντευξή του πριν από περίπου 3 χρόνια είχε δηλώσει: «Αν δεν κρύβεσαι από αυτόν που έχεις απέναντί σου, τότε και μόνο τότε μπορείς να τον διερευνήσεις, να βρεις τον τρόπο που μιλάει, να βρεις το λεξιλόγιό του, να βρεις τον τρόπο να του μιλήσεις. Εγώ αυτό προσπαθώ να κάνω στο θέατρο και νομίζω ότι γι' αυτό με αγαπάνε. Γιατί προσπαθώ να μιλήσω με όποιον έχω απέναντί μου, να βρω τη γλώσσα του».   -

Πηγή: www.musicpaper.gr

ΓΕΓΟΝΟΤΑ........

Εσείς είστε ο «αριστερός» κύριε Τσίπρα;

Πρώτη καταχώρηση: 27/11/2015 - 09:00

Τελευταία δημοσίευση: 27/11/2015 17:00Ο Νίκος Μπογιόπουλος στον eniko

    Αυτός που βλέπουμε εδώ είναι ο Τσίπρας.

    Ήταν λίγη ώρα αφότου είχε ορκιστεί για πρώτη φορά πρωθυπουργός, τον Ιανουάριο, όταν και κάλεσε τις τηλεοπτικές κάμερες και τους φωτογράφους να τον απαθανατίσουν καθώς έσπευσε, σε μια συμβολική – όπως έλεγαν οι επικοινωνιολόγοι του – κίνηση, να καταθέσει λουλούδια στον τόπο μαρτυρίου των κομμουνιστών και όλου του ελληνικού λαού από τον ναζισμό, στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής.

    Τότε, πολλοί άνθρωποι καλής θέλησης, παρά τις αγεφύρωτες πολιτικές διαφωνίες τους με τον ΣΥΡΙΖΑ, είχαν αποτιμήσει θετικά την κίνηση του πρωθυπουργού.

***   

    Ας έρθουμε τώρα στην θλιβερή όσο και ξεδιάντροπη πραγματικότητα:    

    Πριν από 10 μέρες, στις 17 Νοεμβρίου, η γενική συνέλευση του ΟΗΕ υιοθέτησεψήφισμα κατά του ναζισμού.

    Το ψήφισμα περιλαμβάνει μέτρα κατά της ηρωοποίησης του ναζισμού, του νεοναζισμού και των πρακτικών ρατσισμού, φυλετικών διακρίσεων, ξενοφοβίας και μισαλλοδοξίας σχετιζόμενες με αυτόν.

    Στο ψήφισμα, το οποίο κατατέθηκε με αφορμή την συμπλήρωση 70 χρόνων από την έναρξη της δίκης της Νυρεμβέργης, καταδικάζονται μεταξύ άλλων :

• οι δημόσιες εκδηλώσεις εξύμνησης του ναζιστικού παρελθόντος και του ναζισμού,
• η ανέγερση μνημείων προς τιμήν των ναζί και των συνεργατών τους,
• η βεβήλωση ή καταστροφή μνημείων προς τιμήν των αγωνιστών κατά του φασισμού και του ναζισμού,
• η οποιαδήποτε άρνηση του Ολοκαυτώματος.

    Το ψήφισμα υπερψηφίστηκε από 126 κράτη-μέλη του ΟΗΕ. Το καταψήφισαν 4 χώρες: Οι ΗΠΑ, ο Καναδάς, τα νησιά Παλάου και η Ουκρανία…

***

    Παρένθεση: Στην Ουκρανία, θυμίζουμε, έχει επιβληθεί ένα καθεστώς που ο πρώτος που το αναγνώρισε ήταν ο τότε υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας, ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ο οποίος και επισκέφτηκε πέρυσι την φασιστοκρατούμενη Ουκρανία ως εκπρόσωπος της ΕΕ.

    Πρόκειται για ένα καθεστώς που στηριζόμενο από τις ΗΠΑ και την ΕΕ,δολοφονεί το λαό του Ντονμπάς, συνεργάζεται με τα ένοπλα νεοναζιστικά τάγματα εφόδου, αναγνώρισε ως «ήρωες» τους συνεργάτες των ναζί στην κατεχόμενη Ουκρανία κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και έχει θέσει εκτός νόμου τους κομμουνιστές, τα σοβιετικά σύμβολα μέχρι και τις εκδηλώσεις μνήμης για την Αντιφασιστική Νίκη.

    Ας κρατήσουμε ότι όταν ο Βενιζέλος διέπραξε αυτό το ατόπημα, ο ΣΥΡΙΖΑ (της αντιπολίτευσης) δήλωνε πως «η νομιμοποίηση μιας τέτοιας κυβέρνησης (σσ: της ουκρανικής)  από την ελληνική πλευρά ενέχει ανυπολόγιστους κινδύνους για την δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα».

    Σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ (της κυβέρνησης) δέχεται τα ευχαριστήρια τηλεφωνήματα των ηγετών της Ουκρανίας για την συμβολή του εντός της ΕΕ ως προς την ενίσχυση των σχέσεων της (φασιστικής) Ουκρανίας με τις Βρυξέλλες…

***

    Ας επιστρέψουμε τώρα στο ψήφισμα και σημείο που ως Ελλάδα μας ενδιαφέρει άμεσα:

    Εκτός από τις 4 χώρες στις οποίες αναφερθήκαμε και οι οποίες το καταψήφισαν υπήρξαν και 53 χώρες που απείχαν από την ψηφοφορία. Ανάμεσά τους; Οι χώρες της ΕΕ!

    Ναι! Τα κράτη – μέλη της ΕΕ επέλεξαν να… απέχουν από την ψηφοφορία! Η ΕΕ της «δημοκρατίας» και του «πολιτισμού» αρνήθηκε να καταδικάσει στον ΟΗΕ τον ναζισμό. Απείχε…

    Η ΕΕ του… «διαφωτισμού» αρνήθηκε στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ να υιοθετήσει ψήφισμα, με το οποίο καταδικάζονταν η ηρωοποίηση όσων συμμετείχαν στις φασιστικές λεγεώνες των «Βάφεν SS»!

    Η ΕΕ στο έδαφος της οποίας διαπράχτηκε το μεγαλύτερο έγκλημα στην Ιστορία της ανθρωπότητας, το έγκλημα του ναζισμού, αρνήθηκε να καταδικάσει τον ναζισμό! Απείχε…

    Η Ευρωπαϊκή Ένωση

• που παρέχει καθεστώς «εταιρικής σχέσης» στην φιλοναζιστική κυβέρνηση της Ουκρανίας,
• που ευλογεί τα «Τάγματα Εφόδου» που καίνε ανθρώπους ζωντανούς στην Οδησσό,
• που χρόνια τώρα παρακολουθεί σε κράτη – μέλη της να αναστηλώνονται τα χιτλερικά σύμβολα, να αναρτώνται μνημεία των «Ες Ες», να βαφτίζονται οι δοσίλογοι «εθνικοί ήρωες», να ανακηρύσσεται η 9η Μάη (μέρα νίκης κατά του φασισμού) σε «μέρα πένθους» (!) στις Βαλτικές χώρες,
• που πρωτοστατεί στην ελεεινή επιχείρηση εξίσωσης του φασισμού με τον κομμουνισμό,
• η ΕΕ που εκτός από τρόικες, εκτός από Μνημόνια, εκτός από οικονομικούς «δολοφόνους», τρέφει – επίσημα πλέον – στις αγκάλες της και ναζί δολοφόνους,

    έπραξε ό,τι ακριβώς ταιριάζει στη βρωμιά της: Απείχε…

***

    Και τώρα ερχόμαστε στα δικά μας – δικά μας:

    Τι ακριβώς έκανε η «πρώτη φορά αριστερή κυβέρνηση» της Ελλάδας σε αυτή την ψηφοφορία;

    Ποια ήταν η εντολή του «πρώτου αριστερού πρωθυπουργού της πρώτης φοράς αριστερής κυβέρνησης» της χώρας για την στάση της Ελλάδας απέναντι στο ψήφισμα;  

    Τι ακριβώς έκανε ο κ.Τσίπρας, ο ευλαβικός προσκυνητής στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής;    

    Ε, λοιπόν, η κυβέρνηση της Ελλάδας, της χώρας των Καλαβρύτων, του Διστόμου, της Βιάννου, του Χορτιάτη και της Κανδάνου, η κυβέρνηση της χώρας που πλήρωσε το μεγαλύτερο τίμημα από τη ναζιστική θηριωδία, η κυβέρνηση της χώρας που βιώνει το ναζιστικό βρικολάκιασμα του χρυσαυγιτισμού, η κυβέρνηση της οποίας ο πρωθυπουργός είχε το θράσος να κάνει επικοινωνιακές πιρουέτες πάνω από το μνημείο των 200 εκτελεσμένων κομμουνιστών στην Καισαριανή,

    έκανε ό,τι έκανε η κυβέρνηση της Μέρκελ και του Σόιμπλε, έπραξε ό,τι έπραξαν οι κυβερνήσεις των βαλτικών χωρών και των ακροδεξιών της Κεντρικής Ευρώπης, διέπραξε ό,τι διαπράττουν όσοι φτύνουν πάνω στην Ιστορία: Απείχε!

    Ναι! Η κυβέρνηση του «αριστερού» Τσίπρα, σε μια απίθανη επίδειξη κατάντιας, στην γενική συνέλευση του ΟΗΕ που καταδίκασε τον ναζισμό, ψήφισε… αποχή!

***

    Σημείωση: Ίσως κάποιοι δικαιολογήσουν τον («αριστερό») κύριο Τσίπρα δίνοντας την εξήγηση ότι «το κράτος έχει συνέχεια» και ότι «δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς» αφού και πέρυσι η Ελλάδα (επί Σαμαρά), αλλά και το 2010 (επί Γιώργου Παπανδρέου) πάλι είχε επιλέξει τη στάση της αποχής, μιας και ανάλογα ψηφίσματα είχαν εγκριθεί και τότε από τον ΟΗΕ, με τις ελληνικές κυβερνήσεις να ακολουθούν – και τότε – την τακτική της ΕΕ, δηλαδή την τακτική της αποχής από τις ψηφοφορίες καταδίκης του ναζισμού.

    Σε αυτή την - μνημονιακού τύπου - «επιχειρηματολογία» απαντάμε: Η ξεφτίλα των προηγούμενων ελληνικών κυβερνήσεων είναι δεδομένη και τους έχει επιμετρηθεί, όπως τους αξίζει.

    Αλλά η ξεφτίλα των προηγούμενων κυβερνώντων την ξεφτίλα των τωρινών τι την κάνει; Την συμψηφίζει;

   Ή μήπως, εφόσον οι χτεσινοί ήταν μια φορά ξεφτίλες, τούτοι που απείχαν από την ψηφοφορία καταδίκης του ναζισμού, ένεκα ακριβώς και της «αριστερής» τους ταυτότητας, είναι τρεις φορές πολιτικοί ξεφτίλες;    

email: mpog@enikos.gr

10 ιστορίες που κρύβει το Μοναστηράκι

Οι ιστορίες, τα πρόσωπα, οι αγορές, τα σοκάκια και όλα τα μυστικά που κρύβει η αγαπημένη γειτονιά του αθηναϊκού κέντρου, το Μοναστηράκι.

Δημοσίευση | 19 Οκτωβρίου 2015

Γιατί παλιά το Μοναστηράκι ονομαζόταν Τζιερτζίδικα και ποιος ήταν ο Γιουσουρούμ; Τι κελαρύζει κάτω από την πλατεία και γιατί το τζαμί της θεωρείται καταραμένο; Πώς ήταν το αθηναϊκό κέντρο τον 19ο αιώνα και πότε σφύριξε για πρώτη φορά ο Ηλεκτρικός; Ψάχνουμε τα μυστικά της πιο νοσταλγικής γειτονιάς της πόλης και «ξετρυπώνουμε» δέκα ιστορίες… άκρως μοναστηριακές.

Τα πολλά ονόματα μιας πλατείας
Αμπατζήδικα, Πλατεία της Παλιάς Στρατώνας, Τζιερτζίδικα. Αυτά ήταν τα ονόματα και τα «παρατσούκλια» με τα οποία αποκαλούσαν οι Αθηναίοι την πλατεία Μοναστηρακίου. Σύμφωνα με την ιστορική αναδρομή της Παλιάς Αθήνας, το όνομα «Αμπατζήδικα» το οφείλει στα μαγαζιά με τα υφάσματα που υπήρχαν στην περιοχή την περίοδο της Τουρκοκρατίας, το οποία λέγονταν και αμπάδες. Επί Όθωνος, υπήρχε πολύ κοντά στην πλατεία στρατώνας, εξ ου και η «πλατεία της Παλιάς Στρατώνας», ενώ το «Τζιερτζίδικα» προέρχεται από τη λέξη τζιέρι (συκώτι, σπλάχνο), και συγκεκριμένα από τα μικρά ταβερνάκια της περιοχής που σέρβιραν τέτοιους μεζέδες. Από τα πιο γραφικά τζιερτζίδικα της Αθήνας ήταν αυτό του Τασούλα, στο 1 της οδού Άρεως, που δέσποζε ανάμεσα σε ένα τσαρουχάδικο και ένα μπακάλικο.



Το μοναστήρι και το καταραμένο τζαμί
Ασφαλώς το σημερινό της όνομα η περιοχή το οφείλει σε μια μονή. Και συγκεκριμένα, στο ναό της Παναγιάς της Παντάνασσας, έναν από τους παλαιότερους και πιο άγνωστους ναούς της πόλης, που βρίσκεται στη συμβολή των οδών Αθηνάς και Ερμού, πάνω στην πλατεία. Χτίστηκε τον 10ο αιώνα, στη μεταβυζαντινή εποχή αποκαλούταν Μεγάλο Μοναστήρι και λειτουργούσε ως γυναικεία μονή, ενώ μετά την Επανάσταση, σύμφωνα με το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών, το όνομα εξέπεσε σε Μικρομονάστηρο ή Μοναστηράκι, όπως αποκαλούμε σήμερα ολόκληρη την περιοχή. 

Όσο για το παλιό τζαμί της πλατείας, που σήμερα στεγάζει το Μουσείο Ελληνικής Λαϊκής Τέχνης, ονομάζεται Τζαμί Τζισταράκη, από τον βοεβόδα που το κατασκεύασε και ακολουθείται από θρύλους: Το 1759, ο Τζισταράκης λέγεται ότι χρησιμοποίησε κίονες από το Ναό του Ολυμπίου Διός (ή από την βιβλιοθήκη του Αδριανού) για να θεμελιώσει το τζαμί, κάτι που θεωρήθηκε ιεροσυλία, και πράξη υπεύθυνη για την κατάρα της πανούκλας που έφτασε την επόμενη χρονιά στην Αθήνα. 

Τα Κάτω Παζάρια 
Γύρω από το Μοναστήρι και το Τζαμί, αν και δύσκολο να το φανταστούμε σήμερα, υπήρχαν στη θέση του σταθμού αγορές και μικρομάγαζα σιτηρών, φρούτων, κρεάτων και ψαριών, που πωλούνταν σε υπόστεγα, σε μια γειτονιά που ονομαζόταν «Κάτω Παζάρια», όπως αναφέρει αυτή εδώ η αναδρομή του Balkon3. Η περιοχή αυτή απαλλοτριώθηκε όταν η Αθήνα ονομάστηκε πρωτεύουσα της Ελλάδας το 1835, και η αγορά μεταφέρθηκε στην οδό Αθηνάς.



Η άφιξη των επαρχιωτών 
Το Μοναστηράκι ήταν κατά τον 19ο αιώνα η αδιαφιλονίκητη «καρδιά» της Αθήνας. Πέρα από τα μικρομάγαζα και την κεντρική αγορά, εκεί ήταν που κατέφθαναν οι επαρχιώτες: Από εδώ ξεκινούσαν τροχήλατες άμαξες που έφταναν ως τη Θήβα, ενώ υπήρχαν και χάνια, μικρά πανδοχεία για να τους φιλοξενήσουν. Σύμφωνα με την «Παλιά Αθήνα», στα γύρω μαγαζιά με τα ρούχα ήταν που γίνονταν οι πρώτες απαραίτητες στάσεις των επισκεπτών της πόλης, για να «σουλουπωθούν» και να δείχνουν περισσότερο πρωτευουσιάνοι. 

Η πλατεία Αβησσυνίας και το Γιουσουρούμ
Μία από τις πιο παλιές και ιστορικές πλατείες του κέντρου, αυτή της Αβησσυνίας στο Μοναστηράκι, οφείλει το όνομά της στους Αβησσύνιους – όπως αποκαλούνταν τον 19ο αιώνα οι Αιθίοπες – που κατοικούσαν στη γύρω περιοχή. Κατά μία άλλη εκδοχή, αυτό το όνομα έλαβε η πλατεία όταν έφτασε εκεί η ανθρωπιστική βοήθεια από την Αβησσυνία για τους πρόσφυγες της Μικράς Ασίας. Σε κάθε περίπτωση, η ευρύτερη περιοχή με τα παλαιοπωλεία γύρω από την πλατεία, οφείλει το όνομά της στον εβραίο Ηλία Γιουσουρούμ, ιδιοκτήτη του πρώτου παλαιοπωλείου της πόλης, και πρόεδρος του κλάδου κατά τα τέλη του 19ου αιώνα, οπότε και η αγορά των παλαιοπωλών μεταφέρθηκε στο Μοναστηράκι, εκεί που τότε υπήρχαν μαγαζάκια τεχνιτών, τα λεγόμενα Μαγγανάδικα. Ο Γιουσουρούμ (το όνομά του σημαίνει "άνθρωπος του Θεού") έμενε σε αρχοντικό που διασώζεται ακόμα στην πλατεία Αβησσυνίας, και καθιέρωσε από το 1910 το κυριακάτικο παζάρι στην γειτονιά αυτή.

Ο Ηριδανός
Ξέρατε ότι ένα ποτάμι κυλά ήσυχο κάτω από την πλατεία; Ο Ηριδανός ήταν το ποτάμι της αρχαίας Αθήνας, ένα κελαρυστό ρέμα που πήγαζε από τον Λυκαβηττό και περνούσε από τις σημερινές περιοχές του Κολωνακίου και του Συντάγματος, για να συνεχίσει προς τον Κεραμεικό μέσω Μοναστηρακίου. Λόγω της ελώδους φύσης του, αποφασίστηκε να «εγκιβωτιστεί» πολύ νωρίς, από την εποχή του Αδριανού. Κάπως έτσι, το μοναδικό μέρος του που κελαρύζει ακόμα πάνω από το έδαφος βρίσκεται στον Κεραμεικό. Το κομμάτι του Μοναστηρακίου αποκαλύφθηκε τυχαία, κατά τις ανασκαφές του μετρό, και με την ανάπλαση της πλατείας, δημιουργήθηκε εγκάρσια τομή για να φαίνεται η κοίτη του.



Ο σταθμός του Μοναστηρακίου 
Στα μέσα του 19ου αιώνα, αποφασίστηκε η σιδηροδρομική σύνδεση της Αθήνας με τον Πειραιά, έργο που πανηγυρίστηκε δεόντως από τους Αθηναίους. Αρχικά, το ατμήλατο τρένο έκανε τη διαδρομή Θησείο-Πειραιάς, ενώ η πρώτη επέκταση, και μάλιστα υπόγεια, πραγματοποιήθηκε ένα χρόνο πριν την πρώτη σύγχρονη Ολυμπιάδα, το 1895. Τον Μάιο εκείνης της χρονιάς εγκαινιάστηκε ο σταθμός του Μοναστηρακίου. Δέκα χρόνια αργότερα, το τρένο έγινε πια ηλεκτροκίνητο, εξάπτοντας την περιέργεια (και τον τρόμο) των Αθηναίων. Ενδεικτικό είναι το χρονογράφημα των «Καιρών» της 18ης Σεπτεμβρίου 1904, που αναφέρει έναν «διάλογο» της εποχής:
-Ένα διά το Φάληρον πρώτης.
-Μετ’ επιστροφής;
-Απλούν, απλούν. Δεν μπορώ να είμαι βέβαιος αν θα φθάσω ζωντανός.
Έναν αιώνα μετά, εγκαινιάστηκε και ο μοντέρνος σταθμός μετρό-ΗΣΑΠ, ο οποίος κοσμήθηκε και με ένα από τα τελευταία έργα τέχνης-προσθήκες στους αθηναϊκούς σταθμούς. Αν κοιτάξετε προς τα πάνω, μόλις μπείτε στον σταθμό της πλατείας, θα δείτε έναν ψηφιδωτό «ουρανό», φτιαγμένο από 324 κομμάτια πλεξιγκλάς, δημιουργία της εικαστικού Λήδας Παπακωνσταντίνου. Στον αρχικό σχεδιασμό, προβλεπόταν η δυνατότητα προβολών πάνω στον θόλο του σταθμού, σχέδιο που εγκαταλείφθηκε σύντομα λόγω κόστους. 



Η ιστορία της οδού Αθηνάς 
Η αρίθμηση της οδού Αθηνάς ξεκινά από το Μοναστηράκι, και κατά την κατασκευή του δρόμου, οι «δημιουργοί» της, Κλεάνθης και Σούμπερτ, την προόριζαν για το πιο ωραίο βουλεβάρτο των Αθηνών, που θα συνέδεε το Μοναστηράκι με τα Βασιλικά Ανάκτορα, τα οποία αρχικά επρόκειτο να χτιστούν στην Ομόνοια. Ο δρόμος απέκτησε αμέσως εμπορικό χαρακτήρα, με μαγαζάκια, υπαίθρια αγορά, θεάματα και καινούρια διώροφα κτίρια, ενώ στη μέση της οδού, σχεδιαζόταν να διαμορφωθεί ο πρώτος κήπος της πόλης, εκεί όπου οι περιπατητές από την αστική γειτονιά της Ομόνοιας προς το λαϊκό κέντρο του Μοναστηρακίου και την Ακρόπολη, θα κάθονταν να ξεκουραστούν. Τελικά, αντί για κήπο, η Αθήνα απέκτησε την πλατεία που σήμερα ονομάζεται Κοτζιά.



Ένα Μοναστηράκι από τα παλιά
Αν δεν σας φτάνουν οι περιγραφές, σας έχουμε και οπτικό υλικό: Δείτε εδώ ένα σπάνιο αφιέρωμα της ΕΡΤ στην ιστορία της περιοχής και στα μυστικά του Μοναστηρακίου που θα σας συγκινήσει.  

Επιμέλεια: Γιώργος Κόκουβας

ΣΥΣΚΕΨΗ ΛΑ.Ε.21-22 ΝΟΕΜΒΡΗ 2015 : ΟΜΙΛΙΑ ΛΑΦΑΖΑΝΗ

Η ΘΛΙΨΗ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΝΗΣΙ ΣΟΥ, ΕΙΝΑΙ ΑΠΕΡΙΓΡΑΠΤΗ......ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΑΤΑ ΚΙ ΑΓΑΠΗ ΔΩΣΕ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΑΝΑΖΗΤΟΥΜΕ....ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΠΙΣΤΕΨΑΜΕ....ΣΕ ΟΣΩΝ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΒΑΔΙΖΟΥΜΕ ΚΑΙ ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ...ΓΙΑ ΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ, ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΚΟΠΗ....

Η ΘΛΙΨΗ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΝΗΣΙ ΣΟΥ, ΕΙΝΑΙ ΑΠΕΡΙΓΡΑΠΤΗ......ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΑΤΑ  ΚΙ ΑΓΑΠΗ ΔΩΣΕ ΣΕ ΟΣΟΥΣ  ΑΝΑΖΗΤΟΥΜΕ....ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΠΙΣΤΕΨΑΜΕ....ΣΕ ΟΣΩΝ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΒΑΔΙΖΟΥΜΕ ΚΑΙ ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ...ΓΙΑ ΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ, ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΚΟΠΗ....

Εκεί, κάτω από τον Μεγάλο Πλάτανο της Βιάννου…

Του Μανώλη Σπανάκη

Μονάχεψε ο Μεγάλος Πλάτανος της Βιάννου. Πάει μήνας που οι ξενιτεμένοι του καλοκαιριού αλάργεψαν και πάλι κι όσοι απόμειναν στην κωμόπολη ξαμολήθηκαν στα λιόφυτα. Κάθομαι ολομόναχος συνομιλώντας με τα σπουργίτια και τις δεκοχτούρες. Ψάχνοντας για συντροφιά, χτύπησα την πόρτα του… φέις μπούκ! Εντάξει, μην με μαλώνετε, την έκανα την βλακεία. Να σας εξομολογηθώ: Δεν είναι ολότελα βλακώδης η εν λόγω ασχολία. Και δεν είναι βλακώδης, γιατί, εδώ γνωρίζεσαι μ’ ένα κόσμο λαβυρινθώδη, γεμάτο κάμπους, λόφους και βουνά, λίμνες, ποτάμια, θάλασσες και ωκεανούς, πόλεις και χωριά με τις πλατείες και τα σοκάκια τους. Εδώ θα συναντήσεις καρχαρίες, δελφίνια, λαγουδόψαρα, χελώνες, ψείρες, ελάφια και ύαινες, ποντίκια και περιστέρια. Θα γνωρίσεις κι ανθρώπους. Πολλούς ανθρώπους! Ανθρώπους νοήμονες, ανθρώπους των γραμμάτων και των τεχνών, ανθρώπους αυθεντικά λαϊκούς-ατόφιο χρυσάφι. Ανθρώπους της εργασίας και της προκοπής, αλλά και ακαμάτηδες (κυρίως τέτοιους) που γρουσουζεύουν ολημερίς κι ολονυχτίς. Εδώ, σ’ αυτό το τεράστιο χωριό, θα τα βρεις όλα, να συνυπάρχουν σε ένα περίεργο μωσαϊκό ποιότητας και ποικιλίας. Θα βρεις τους κουτσομπόληδες, που βγάζουν πλυμένα κι άπλυτα στα φόρα, θα βρεις τους αμετροεπείς που ξαφνικά την είδαν λόγιοι, θα βρεις φωτογράφους και καμεραμάν, θα βρεις ζαχαροπλάστισσες και μαγείρισσες, μαντιναδολόγους και ποιητάδες, στοχαστές και διανοούμενους, «Παΐσιους» και προφητάδες, γιαγιάδες και παππούδες να σου δείχνουν πώς φοράνε τις πάνες τους, μωράκια και παιδάκια να τρώνε τις μύξες τους. Εδώ μαθαίνεις πότε γεννήθηκε η Κατίνα κι η Ελένη, θα δεις και την τούρτα των γενεθλίων, η οποία κατά κανόνα έχει ένα μόνο κεράκι! Έγινε πια της μόδας να βάζουν οι γυναίκες στις τούρτες των γενεθλίων τους ένα μόνο κεράκι, όταν κάποιες θα έπρεπε να έχουν δίπλα στην τούρτα μανουάλια...

Εδώ θα πληροφορηθείς  πού και πότε είναι τα συναπαντήματα του μακαρίτη του Γιώργη, πότε γιορτάζει ο Χλιμίτζουρας, ο Κωστίκας κι ο Παναγιώταρος. Θα ενημερωθείς ότι στις 10 το πρωί, εν ώρα εργασίας, η Ελενίτσα παίρνει τον εσπρέσο της στο καφέ τσογλάν, κάποιος άλλος να ευχαριστεί τη γυναίκα του που γέννησε, ένας άλλος πήγε που σαββατοκύριακο μια εκδρομούλα, μας πληροφορεί πότε και πού ήπιε τον καφέ του, πόσα και ποια λουλούδια έχει ο ξενώνας που διαμένει κι ο Κώστας μοστράρει τη φωτογραφία του δίπλα στην νέα, πλην μεταχειρισμένη του κούρσα! Εδώ, σ’ αυτό το τεράστιο χωριό, θα πληροφορηθείς για τις βαθυστόχαστες ρήσεις του Έρασμου και του Καρτέσιου, τα ποιητικά αποφθέγματα του Ελύτη και του Χιχμέτ, τις φιλοσοφικές ατάκες του Καζαντζάκη και του Νίτσε. Μεγάλο χωριό το Φέις Μπούκ. Πολύ μεγάλο. Πολλές γειτονιές, πολλές πολυκατοικίες, πολλά χαμόσπιτα, πολύς πλούτος και πολλή φτώχεια…

Στις απλώστρες της γειτονιάς τα βλέπεις όλα! Πλυμένα κι άπλυτα! Πήγε η Καντίκω με τον άντρα της στην ταβέρνα; Στην απλώστρα. Πήγε η Τσιτσινούλα στην εκκλησία; Στην απλώστρα κι αυτή και μάλιστα με φωτογραφία! Ευλογήσαμε τους άρτους στον Άγιο Ονούφριο; Με τη συνοδεία φωτό στην απλώστρα! Μερακλώθηκε ο Κωστής κι έπιασε το βαρύ αμανέ του; Στην απλώστρα και με βίντεο! Τέτοιο ξεκατίνιασμα δεν το συναντάς σ’ άλλο χωριό!

Ειδικά το καλοκαίρι γίνεται ο κακός χαμός με απλωμένα μαγιό! Είναι αυτά που παίρνουν και τα περισσότερα λάικ! Δεν ξέρετε τι είναι το λάικ; Αμάρτημα μεγάλο να μην ξέρετε τη λέξη του συρμού. Ξεμωραθήκαμε οι Έλληνες με τούτη την ξενόφερτη λεξούλα. Λάικ μπορεί να σημαίνει «γεια σας», μπορεί να σημαίνει «συμφωνώ με ό,τι γράφεις», λάικ στη χαρά και στη λύπη, λάικ στην καψούρα, λάικ στις μαλακιούλες, λάικ στα ανοιχτά μπούστα, λάικ στις μαγιοντυμένες μεσότριβες, λάικ στο ξεμώραμα και στο ξεκατίνιασμα. Εν τέλει, λάικ στη θανάτωση του ελληνικού γλωσσικού μας πλούτου και πολιτισμού. Δεν είναι υπερβολή να λεχθεί, ότι δεν είναι λίγα τα νοικοκυριά που το μεσημέρι τηγανίζουν «λάικ» για μεσημεριανό…

Βγάζει η κυρά Μαρίτσα μια φωτό με λίγο έξω το βυζί και εισπράττει εξακόσια λάικ! Ανεβάζει ο Σπανάκης ένα σπάνιο κείμενο του Καβάφη άντε να πάρει δέκα, το πολύ είκοσι «λάικ»  !

Εκεί, σ’ αυτή τη γειτονιά, το «Θησείο» γίνεται «Θυσήω», η «Καλλιθέα» μετατρέπεται σε «Καλυθαία», το παπούτσι σε παπούτσει, ο Γάλλος γάλως και το Ηράκλειο γίνεται Ιράκλυω. Όλος ο γλωσσικός μας θησαυρός μπαίνει στο μίξερ της αμορφωσιάς και της απαιδευσιάς όπου το δείγμα γραφής γίνεται δήγμα, το φύλλο της εφημερίδας γίνεται φύλο σεικής. Μόνο η αρλούμπα παραμένει αρλούμπα κι η πορδή, πορδή. Όλα δημοσίας χρήσεως!

Ε, λοιπόν, όχι. Φεύγω ξανά απ’ την (λαϊκο)γειτονιά, έμπλεος αηδίας και προβληματισμού. Χίλιες φορές μοναχικός μετανάστης κάτω απ’ τον Μεγάλο Πλάτανο της Βιάννου, να ταΐζω τις δεκοχτούρες και τα σπουργίτια μου, να απολαμβάνω το θρόισμα των κίτρινων φύλλων του γέρικου γίγαντα, να ζω στην ιδιωτικότητά μου, παρά στις «σαλοτραπεζαρίες» της αμορφωσιάς, του κιτς, των ατέρμονων γενεθλίων, του λούμπεν και του φτηνιάρικου.

Υ.Γ. Ασφαλώς ανάμεσα στους ενοίκους αυτής της γειτονιάς συναντάς συνοδοιπόρους άξιους-αξιότερους του απατού σου. Άντε όμως να βρεις κόσκινο να τους ξεδιαλέξεις και να συνδιαλέγεσαι μονάχα μ’ αυτούς….

ΕΝΤΕΙΝΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΝΤΙΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟ ΑΓΩΝΑ...

42 ΧΡΟΝΙΑ ΤΩΡΑ.....ΣΤΕΓΗ ΔΕΝ ΒΡΙΣΚΕΙ Η ΛΕΥΤΕΡΙΑ...ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ....

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

42 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ, ΤΙΜΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΞΕΓΕΡΣΗ

ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΝΤΙΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΗ  ΚΑΙ ΑΝΤΙΜΝΗΜΟΝΙΑΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑΣ, ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ

Διαχρονική και άφθαρτη παραμένει η εξέγερση του Πολυτεχνείου της 17ης Νοέμβρη του 1973 και μαζί με αυτήν η μεγάλη πορεία που διεξάγεται κάθε χρόνο προς τιμήν των νεκρών και των εξεγερθέντων του Νοέμβρη για την διεκδίκηση των αιτημάτων και οραμάτων τους, που σήμερα μοιάζουν όσο ποτέ επίκαιρα.

Ιδιαίτερα φέτος τόσο η Παρισινή τραγωδία όσο και τα σκληρά μέτρα του τρίτου μνημονίου, καθιστούν ακόμα πιο ζωντανό και πολύ πιο επίκαιρο το αντιϊμπεριαλιιστικό αντιμιλιταριστικό περιεχόμενο του Πολυτεχνείου και πολύ πιο επίκαιρα τα μεγάλα αιτήματα του για δημοκρατία, εθνική ανεξαρτησία και ''ψωμί – παιδεία – ελευθερία''.

Η πολύνεκρη τραγωδία του Παρισιού μπορεί να γίνει όχημα μιας μεγάλης αντιδραστικής οπισθοδρόμησης, αν δεν βγουν στο προσκήνιο οι ευρωπαϊκοί λαοί για βαθιές δημοκρατικές ανατροπές στην Ευρώπη και πρώτα απ' όλα ο ελληνικός λαός για προοδευτική ανατροπή στην Ελλάδα.

Σήμερα η ευρύτερη περιοχή μας και ιδιαίτερα η Μέση Ανατολή, μπορεί να γίνει θέατρο βρόμικων ιμπεριαλιστικών πολεμικών τυχοδιοκτισμών και επεμβάσεων και κυμάτων ξενοφοβίας και ρατσισμού, ενώ η Ελλάδα, σε μια Ευρώπη, που οι χώρες της κλείνουν τα σύνορα τους και η μια μετά την άλλη σηκώνουν απάνθρωπους φράκτες, μπορεί να πιεσθεί σκληρά από τα κύματα προσφύγων, που δεν θα βρίσκουν διέξοδο  και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες.

Την ίδια ώρα που η καταρρέουσα νεοφιλελεύθερη Ε.Ε. κινδυνεύει να γίνει χώρος ακροδεξιών και νεοφασιστικών εκτροπών, την ίδια ώρα τα κυβερνητικά μνημονιακά μέτρα πνίγουν την ελληνική οικονομία, φτωχοποιούν τα μεσαία στρώματα, εξαθλιώνουν τα κατώτερα και μετατρέπουν σε άνεργους και μετανάστες τους νέους και τις νέες μας.

Σε μια τέτοια φάση, η επέτειος του Πολυτεχνείου, αποχτά ένα νέο πολύ σημαντικό και επίκαιρο αντιπολεμικό, αντιφασιστικό, αντιϊμπεριαλιστικό, αντιμνημονιακό δημοκρατικό νόημα και ένα πιο ζωτικό προοδευτικό ανατρεπτικό περιεχόμενο για την Ελλάδα και την Ευρώπη.

Το Νομαρχιακό Πολιτικό Συμβούλιο Ηρακλείου της Λαϊκής Ενότητας καλεί όλους τους Ηρακλειώτες να πάρουν μαζικά και δυναμικά μέρος στη συγκέντρωση και πορεία του Πολυτεχνείου στο Ηράκλειο, δίνοντας μια αγωνιστική δημοκρατική απάντηση στην Ευρωπαϊκή αντίδραση και στο ''μαύρο'' ελληνικό μνημονιακό μπλοκ.

Ηράκλειο, 16 Νοεμβρίου 2015

Το Γραφείο Τύπου

«Έφυγε» ο Γιώργος Ανανδρανιστάκης

«Έφυγε» από τη ζωή ο Γιώργος Ανανδρανιστάκης. Ο δημοσιογράφος υπέστη, σε ηλικία 48 ετών, εγκεφαλικό, την περασμένη Τρίτη και πέθανε σήμερα το πρωί, στις 6.30 το πρωί. Επί χρόνια αρθρογραφούσε στην “Αυγή” και ήταν ραδιοφωνικός παραγωγός Στο Κόκκινο, του οποίου υπήρξε διευθυντής.

Πηγή: typologies.gr

ο πόνος λόγια δεν έχει.....από το Αιγαίο..ίσαμε το Παρίσι.....

...κι όλες της γης οι οχιές...δαγκώνουν τα σπλάγχνα μου...

Το Έγκλημα στο Παρίσι το διέπραξε το ISIS, το υπέγραψαν Ολάντ, Ομπάμα, Μέρκελ, ΝΑΤΟ και Ε.Ε.

Η πολιτική των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, της διάλυσης κρατών, του μοιράσματος και ξαναμοιράσματος του κόσμου για τα συμφέροντα των πολυεθνικών, οι κυβερνήσεις πλασιέ όπλων, αυτοί που έφεραν την καπιταλιστική κρίση, αυτοί που εξέθρεψαν την μουσουλμανική τρομοκρατία δίπλα στην επίσημη κρατική τρομοκρατία, έφεραν το φονικό μέσα στις καπιταλιστικές μητροπόλεις, και τώρα απαιτούν νέους τρομοκρατικούς πολέμους!

   

ΑΝΤΙ ΝΑ ΔΙΑΓΡΑΨΟΥΝ ΤΟ ΧΡΕΟΣ, ΚΑΤΑΡΓΟΥΝ ΤΗΝ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΧΡΕΟΣ

(Παρ.13/11/15-15:00)     Πηγή: Iskra   

     

O ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΔΙΕΛΥΣΕ ΑΥΤΑΡΧΙΚΑ ΤΗΝ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΓΙΑ ΤΟ ΧΡΕΟΣ  

ΔΕΝ ΛΕΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΓΙΑ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ ΚΑΤΟΧΙΚΟ ΔΑΝΕΙΟ ΚΑΙ ΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΕΠΑΝΟΡΘΩΣΕΙΣ!  

Αυθαίρετα και πραξικοπηματικά ο Πρόεδρος της Βουλής, Νίκος Βούτσης, έσπευσε να εξυπηρετήσει τους πιστωτές με μια πράξη απαράδεκτη, διαλύοντας ανήμερα της μεγάλης Γενικής Απεργίας, την Επιτροπή Αλήθειας της Βουλής για το χρέος, την οποία είχε συστήσει η προηγούμενη Πρόεδρος της Βουλής Ζωή Κωνσταντοπούλου.    

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΔΙΑΛΥΕΙ ΑΥΤΑΡΧΙΚΑ ΚΑΙ ΑΥΘΑΙΡΕΤΑ

ΤΗΝ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΧΡΕΟΣ  

Για την βαθιά φιλική προς το αντιδραστικό ευρωπαϊκό κατεστημένο αυτή η πράξη του Προέδρου της Βουλής η ΛΑ.Ε εξέδωσε την παρακάτω δήλωση:    

Το Γραφείο τύπου της ΛΑ.Ε σε σχέση με την απόφαση του Προέδρου της Βουλής να διαλύσει την Επιτροπή Αλήθειας για το χρέος έκανε την δήλωση:

«Συνιστά όνειδος και προσβολή στο χειμαζόμενο ελληνικό λαό η απόφαση του Προέδρου της Βουλής, η οποία ελήφθη ανήμερα της μεγάλης επιτυχημένης Γενικής Απεργίας, με την οποία διαλύεται η Επιτροπή Αλήθειας της Βουλής για το δημόσιο χρέος.

Η απόφαση αυτή ελήφθη προφανώς για να πάψει η Βουλή να ενοχλεί τους πιστωτές και τη κηδεμονία τους στη χώρα, αφού η Επιτροπή Αλήθειας της Βουλής τεκμηρίωνε με πραγματικά δεδομένα και σε επιστημονική βάση ότι το χρέος είναι απεχθές, επονείδιστο και μη βιώσιμο.

Είναι τραγικό ότι ο Πρόεδρος της βουλής, με αυτήν την αυταρχική του απόφαση, επιχειρεί να βάλει ταφόπετρα σε κάθε διεκδίκηση για «κούρεμα» του ελληνικού χρέους. Και με την ευκαιρία, δεν μας λέει ο Πρόεδρος, που διαλύει την Επιτροπή Αλήθειας για το χρέος, τι προτίθεται να κάνει εκ μέρους της Βουλής για τη διεκδίκηση του κατοχικού δανείου και των Γερμανικών επανορθώσεων; Ή μήπως και αυτές οι διεκδικήσεις έγιναν “καπνός” για να μη διαταράσσονται οι φιλικές σχέσεις με Μέρκελ και Σόϊμπλε;»  

Γραφείο Τύπου

13/11/15

Arismari: ΑΠΕΡΓΙΑ 12 ΝΟΕΜΒΡΗ ΗΡΑΚΛΕΙΟ

Arismari: ΑΠΕΡΓΙΑ 12 ΝΟΕΜΒΡΗ ΗΡΑΚΛΕΙΟ

ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΑΝΟΙΓΩ ΤΟ ΒΡΑΔΥ - ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ

Μηνύματα βγαλμένα από ιστορίες και την Ιστορία.....

παλιές ιστορίες.......που δένουν απόλυτα με τις τωρινές ιστορίες.....

Έφυγε ο βιολάτορας Αβυσσινός…

Iscreta.GrΝοε 10, 2015Άνθρωποι0

Like

‘Εφυγε από τη ζωή στα 84 χρόνια του στις 10 Νοεμβρίου 2015

Ο Γεώργιος Σφακιανάκης, που είναι γνωστός ως Αβυσσινός, είναι γεννημένος την 1 Μαρτίου 1931 και κατάγεται από αγροτική οικογένεια. Μεγάλωσε στο Σκαλάνι όπου και ζει μέχρι και σήμερα. Το παρανόμι “Αβυσσινός” το πήρε από τον δάσκαλο του που τον αποκαλούσε έτσι επειδή είναι μελαχρινός. Ο Γιώργης Αβυσσινός ασχολήθηκε με την μουσική από πολύ μικρός. Σε ηλικία 15 ετών είχε γίνει ένας φτασμένος βιολάτορας και έπαιζε στο καφενείο του πατέρα του στο Σκαλάνι. Εκεί πήγαιναν κάθε βράδυ Ηρακλειώτες για να ακούσουν το Γιώργη όπως έλεγαν. Ο Αβυσσινός έπαιζε σε γάμους και πανηγύρια μέχρι που στρατεύτηκε.

Υπηρετώντας στο δέκατο ένατο σύνταγμα πεζικού ποτέ δεν αποχωρίστηκε το βιολί διασκεδάζοντας με αυτό όλο το σύνταγμα.

Μετά την απόλυσή του από το στρατό άνοιξε στο Σκαλάνι το πρώτο του μαγαζί το 1960. Εκεί έγινε γνωστός σε όλη την Κρήτη και γενικότερα στην Ελλάδα. Πολλοί διάσημοι του μουσικού και καλλιτεχνικού χώρου όπως ο Χατζιδάκις, ο Μαρκόπουλος, ο Φάμπας, ο Ζουγανέλης, ο Τενίδης, ο Ροδουσάκης, η Joan Paez, η Αλίκη Βουγιουκλάκη, η Τζένη Καρέζη, ο Κώστας Βουτσάς, ο Μάνος Κατράκης πήγαιναν να ακούσουν τον Γιώργη όποτε βρισκόταν στην Κρήτη.

Το 1974 ο Αβυσσινός άνοιξε το μαγαζί που διατηρεί ακόμα και σήμερα στα Σπήλια Ηρακλείου επειδή το πρώτο του μαγαζί ήταν πολύ μικρό για να φιλοξενήσει τους θαμώνες του. Ο Γιώργης Αβυσσινός υπηρέτησε την Κρητική μουσική πάνω από 45 χρόνια και είναι αυτοδίδακτος.

Μερικοί δίσκοι από τους πολλούς που ηχογράφησε είναι οι: “Νυχτοξημερώματα”, “Κοντυλιές και τραγούδια της Κρήτης με τον Αβυσσινό” και πολλοί άλλοι. Έχει τιμηθεί για την προσφορά του στην κρητική μουσική από τον Δήμο Ηρακλείου την 21 Ιουλίου 1986, Δήμο Χανίων, και Ρεθύμνης. Ακόμα έχει τιμηθεί από την Παγκρητική Ένωση Αμερικής τον Νοέμβριο του 1982, από τον σύλλογο Κρητικής μουσικής νομού Χανίων “ο Χάρχαλης” στις 12/1/1989, από τον σύλλογο “Κρητική Μούσα” των Αθηνών τον Νοέμβριο 1979, Παν-Καλοχωριανή ένωση “Το Ίστρον” στις 26 Ιουλίου, πολιτιστικό σύλλογο Δαφνών το 1999, τον δήμο Μαλλίων στις 3/9/1999 Παγκρήτιο Σύλλογο Kαλλιτεχνών Κρητικής μουσικής στις 8 Μαρτίου 1999 κ.α.

Έχει κάνει πολλές εμφανίσεις στη Ευρώπη, την Αμερική και τον Καναδά. Είναι παντρεμένος με την Κατερίνα με την οποία έχει τρία παιδία, τον Κωστή τον Γιάννη και τον Μανώλη και προς το παρόν τρία εγγόνια, την Κατερίνα, την Εριφύλη και την μικρή Κατερίνα. Άξιος συνεχιστής της μουσικής παράδοσης είναι ο μεγάλος του γιος ο Κωστής Αβυσσινός, ο οποίος ασχολείται επαγγελματικά με την μουσική παράδοση του τόπου μας.